کارگردان فیلم های سینمایی «ایتالیا ایتالیا» و «رمانتیسم عماد و طوبا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من از نزدیک حضور در بازار فیلم جشنواره های جهانی را لمس نکردم اما این را به خوبی می دانم در این ۴ دهه دنیا با سینمای ما آشنا شده اما با فرهنگ مان آشنا نشده اند چرا که فیلم های ما یا گوشه ای کوچکی از فرهنگ مان را نشان می دهد یا درگیر سیاه نمایی است و به قصد سیاه نمایی ساخته می شوند که در جشنواره ها دیده شوند! در واقع فیلم های سیاه نما در جشنواره های جهانی مورد توجه قرار می گیرند.

وی ادامه داد: این در حالی است که ما زمانی می توانیم وارد رقابت در بازارهای جهانی شویم که بتوانیم به زبان جهانی سینما حرف بزنیم، جهانی قصه بگوییم و روایتی جهانی داشته باشیم. ما باید به لحاظ ساختار با خارجی ها رقابت کنیم. ما باید به لحاظ اجرا و ساختار از اصول استاندارد اولیه بین المللی برخوردار شویم و بتوانیم با دنیا رقابت کنیم.

صباغ زاده سپس با اشاره به عدم تأثیر حضور سینمای ایران در بازارهای جهانی برای تولیدات مشترک ارزشمند میان ایران و سایر کشورهای دنیا گفت: ما تاکنون تولید مشترک چشمگیری نداشتیم و هرچه بوده مشارکت های ضعیف دولت با دنیا بوده! از سوی دیگر اشخاص حقیقی هیچ وقت نتوانسته اند مشارکت واقعی با دیگر کشورها را تجربه کنند و در واقع دست بخش خصوصی همیشه از این مسأله کوتاه بوده است.

این سینماگر تأکید کرد: حضور مستمر سینمای ایران در بازارهای فیلم جهانی حتی نتوانسته باعث این شود که فیلمسازان ما در دنیا شناخته شوند. شاید الآن از خیل انبوه فیلمسازان وطنی تنها افراد معدودی را در دنیا بشناسند. از این نظر می توانیم بر این امر صحه بگذاریم که حضور سینمای ایران در بازارهای فیلم جهانی بیشتر یک تفریح و دورهمی است و دستاورد خاصی ندارد.

وی سپس با اشاره به برخی شانتاژهای رسانه ای در خصوص حضور سینمای ایران در ابعاد جهانی اظهار داشتک به دلیل اینکه پول ملی ما بی ارزش شده وقتی پول فروش فیلم ها به ریال تبدیل می شود رقم زیاد و قابل تأملی محسوب می شود و این گونه به مردم القا می شود که این فیلم ها در اکران های جهانی حضوری موفق داشته اند در صورتی که این فروش حتی به اندازه مبلغ کپی آن ها هم نیست! در واقع آنچه از اکران فیلم های ایرانی در دنیا می شنویم بیشتر یک نوع تبلیغات برای فروش فیلم در سینمای ایران است!

صباغ زاده یادآور شد: به جز فیلم آخر اصغر فرهادی که توانست اکران گسترده تری در دنیا داشته باشد که البته آن هم در هیچ سینمایی به صورت فول سانس نبود اکران فیلم های ایرانی در سینماهای جهان بسیار محدود هستند و این برخلاف آن چیزی است که مدیران سینمایی به مردم القا می کنند.

وی در پایان این گفتگو افزود: بنده هم مانند بسیاری همکارانم از حضور سینمای ایران در جشنواره های جهانی و بازارهای فیلم رضایت ندارم و معتقدم بودجه ای که صرف این حضور می شود می تواند در داخل کشور باعث تولید شده و مشکلات معیشتی بسیاری همکاران سینمایی مان را برطرف کند.